رابطه آینده‌نگری با هوش سازمانی، خلاقیت سازمانی و تعالی سازمانی در دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندران به منظور ارایه مدل

هدف پژوهش حاضر رابطه آینده­نگری با هوش سازمانی، خلاقیت سازمانی و تعالی سازمانی در دانشگاه­های آزاد اسلامی استان مازندران به منظور ارایه مدل بود. روش اجرای آن توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش همه اعضای هیأت علمی تمام­وقت و نیمه­وقت دانشگاه­های آزاد اسلامی مازندران در سال 1397 که حدوداً 750 نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 254 نفر تعیین گردید. روش نمونه­گیری، تصادفی طبقه­ای انتخاب شد. روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه­ای و میدانی بود. داده­ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد آینده­نگری آسکول (2003)، هوش سازمانی آلبرخت (2002)، خلاقیت سازمانی گیلفورد (1967) و پرسشنامه تعالی سازمانی پیترز و واترمن (1982) گردآوری و تنظیم گردید. روایی پرسشنامه از طریق کارشناسان و اساتید دانشگاهی متخصص تعیین و تأیید گردید. پایایی با ضریب آلفای کرونباخ برای هر چهار متغیر بزرگ تر از 7/0 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با کمک نرم­افزارهای SPSS22  و PLS  Smart  و از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و واریانس) و از  آمار استنباطی (مدل­سازی معادلات ساختاری و روش آنتروپی) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین آینده­نگری با هوش سازمانی، خلاقیت سازمانی و تعالی سازمانی رابطه مثبت و معناداری بود. بر اساس یافته­های پژوهش، آینده­نگری دارای چهار بعد مدیریتی (13­مولفه)، ساختاری (11 مولفه)، پژوهشی (6 مولفه)، فرهنگی (3 مولفه) بود و برازش مدل پژوهش نیز تأیید گردید.